Yurdumun İnsanı; Bir Yudumcuk

Arkadaşımla bir video çekimi için, Fransız Sokağını tercih ettik. Oturduk orada bir kafeye, önce bir şeyler içtik, bir yandan da çekim denemeleri yapıyoruz. Oranın uygun olmadığını saat biraz daha ilerleyince farkettik. İleri saat dediğimde 21.30-22.00 civarları. Sonrası film gibi zaten..

Garson: Sizi başka bir masaya alabilir miyiz? Kalabalık bir grup gelecekte..

Biz: Tabi ki.. (duyarlı gençler)

İçeceklerimizin bitmesi için yan masaya geçtik ve bizim yerimize bir çifti oturttu. Bizde filmin kopacağına dair sinyaller yanmaya başladı. Sevindirik çift şarap açtırdılar. Yaklaşık 15-20 dakika sonra,  onları da kalabalık bir grup geleceğini söylerek "kibarca" başka masaya aldı. Bizde filmin ikinci perdesi oynamış oldu. O mimlenmiş masaya yeni gurubu almak üzereydi ki bizim faktörümüzle karşı karşıya kaldı. Gerçekten karışık bir gruplardı.

Biz: Ah oturmamalısınız.
Grup: Neden?
Biz: Çünkü birazdan sizi kaldıracaklar.. (hihi)
Grup: Nasıl yani, her oturana öyle mi yapıyorlar?
Biz: Evet yinede siz bilirsiniz.
Grup: Kalabalığız, bişey olmaz oturalım..
Garson, acı bir sırıtma içerisinde..

2 dakika sonra biz hesabımızı ödeyip, masadan kalktık. Tam ilerlerken, arkadaşım önünden geçtiğimiz masada oturan ünlüleri Türk usuluyle gösterdi. Kafamı çeviriyorduk ki şu sırıtık garson belirdi. 3. ve son perde açılıyor..

Garson: Neden beni rencide ediyorsunuz müşterilerin yanında?
Biz: Bizde müşteriyiz, ayıp bu yaptığınız..
...
Garson: Bende ekmek parası kazanıyorum, İstanbul Üniversite'sinde okuyorum..
BEN: Aaa öyle mi bizde.. :) (yüzümün ifadesi hemen değişti)
Arkadaşım: Yürü gidiyor yürü, inanmıyorum sana :S:!!

Yurdum insanı böyledir işte, kavga ortasında "ulann biz angaralıyız" dese biri, karşı taraf hemen yumuşar; "valla mı bizde, neresinden" der.

Yurdumun insanı, yalnızca birer yudumcuk..

                                                       THE AND