Level Atlatan Düğmeye Biri Bassın

Üzerine bitmek bilmeyen espriler yapılan yaşam tarzı üniversite hayatı.. Bu süreç boyunca Sıla'dan "Bitsede Gitsek" şarkısını, mp3'me atıp cebimde taşıdım. Peki ya şimdi son sınıftayım, fakültede okul bitince neler yapabileceğimize dair bazı dedikodular almış başını gitmiş durumda.
Zaytung'ta bizim kafadan bakın;

Zaytung yazarlarının kafasının doğuştan güzel olduğuna ve hiçbirinin prematüre olmadığına çoktan kanaat getirmiştim. Oku evladım oku, tak koluna altın bileziği, sevgili de bulma emi mesleğini eline al kapında dizilirler. Soruyorum işini gücünü eline almış arkadaşlara " valla okul hayatında buldun buldun, sonrasında çok zor be" diyorlar. Neyse evlenmeye çok da meyilli değilim. Hele bi işimi bulayım, eş bulma olayını büyüklerime devredeceğim. Malum işim başımdan aşkın bu sıralar. Böyle zihnimde bir is , bir duman , bir küf off sorma gitsin. Bende kendimi yurtdışının, cazip kollarına atmaya karar verdim. Dil öğreneceğim, gittiğim ülkeyi seversem orada yaşayacağım falan fişman.. Bu tür hayallerde, ergenliğin aşkın boyutu olan üniversite son sınıf öğrencilerine mahsustur. Zaten eğitim boyutu bu noktada pek inandırıcı olmuyor.
Mesela arkadaşımla diyaloğumuz;
x: Okul bitince ne yapacaksın?
ben: Yurtdışına gideceğim :)
x: hadi ya (senide kaybettik söylemi bu) master mı yoksa?
ben: yok ya ben yeterince eğitildim, tekrar dönemem o sıralara.
x: hmm neyle gideceksin peki? work and travel mı?
ben: ne işim olur, çalışamam ben elin kafelerinde. dil eğitimine gideceğimm !
x: gezmeye gidiyorsun yani :)
ben: aişlksdşdswsşfkklswjde :S !